درمان زخم اندام

درمان زخم روندی پیچیده و بسیار منظم است و برای حفظ عملکرد محافظتی پوست اهمیت بسیاری دارد. بیماری‌های متعددی ممکن است درمان زخم را تحت تأثیر قرار داده و به بروز زخم‌های مزمن و غیر قابل التیام منجر شوند. بهبود یک زخم سطحی نیازمند عملکرد هم‌زمان عوامل متعددی است. بافت پوست پس از زخم‌شدن، حتی در بهترین حالت نیز استحکام پیش از زخم‌شدن را باز نمی‌یابد. اگر زخم چندین مرحله از ترمیم را به‌درستی پشت سر نگذارد، می‌تواند به زخم مزمن غیر قابل التیام تبدیل شود.

فرآیند درمان زخم‌های پوستی بسیار پیچیده بوده و به تعامل ظریف میان عوامل متعددی وابسته است؛ عواملی که در جهت التیام پوست و ترمیم عملکرد حفاظتی آن، به طور هماهنگ، با هم کار می‌کنند. این توالی رویدادها به طور معمول در اکثر زخم‌های سطحی رخ می‌دهد. با این وجود، چندین مرحله از آن، به‌خصوص اگر پای برخی از بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت درمیان باشد، ممکن است طبق روال انجام نشود.

زخم‌های ساده مانند آسیب بافتی یا عفونت حدود 4 تا 6 هفته زمان می‌برند تا ترمیم شوند. این زمان بهبود اسکار زخم را شامل نمی‌شود؛ زیرا شکل‌گیری و ترمیم اسکار زمان بیشتری می‌برد. به علاوه، همان طور که گفتیم بافت اسکار هیچگاه 100 درصد به استحکام اولیه خود باز نمی‌گردد. اما حدود 11 تا 14 هفته پس از ایجاد زخم می‌تواند 80 درصد توان قبلی خود را بازیابد.

فرآیند ترمیم زخم در بعضی مواقع ممکن است طبق روند طبیعی خود پیش نرود و یا در یکی از مراحل ترمیم زخم متوقف شود. در این حالت امکان دارد زخم مزمن ایجاد شود. این امر هم فرد و هم سیستم درمانی را به مشکلات بسیاری دچار می‌کند. زخم‌های مزمن و غیر قابل التیام، زخم‌هایی هستند که در زمان مناسب بهبود نمی‌یابند.